Een eiland in de oceaan van weblogs

denkt weemoedig terug

Vandaag moest ik naar school, wat papiertjes laten ondertekenen. Was alweer een tijd geleden dat ik tussen het studentenvolk gelopen had. Afgelopen dinsdag was ik nog wel op school geweest, maar dat was ’s avonds, dus geen studenten meer. Nu liep ik tussen allerlei studentenmensen. Leuke studenten, stomme studenten, mooie studentes, lelijke studentes. Overal studenten. En daar stond ik tussen, beetje voor me uit te staren. Te wachten tot de lift kwam om me naar de zesde verdieping te brengen. En terwijl ik daar stond en al die schoolgeuren en schoolgeluiden in me opnam, dacht ik weemoedig terug aan de afgelopen vier jaren.


Begonnen in 1998, in Almere. Dat liep op niks uit en ik stopte er dus ook anderhalf jaar later mee, begin 2000 dus. Toen half jaartje gewerkt en in augustus 2000 begonnen met de huidige, bijna voltooide studie, de opleiding Hogere Informatica aan de Hogeschool van Amsterdam. Hier ook veel meegemaakt. De eerste keer les in echte collegebanken. Het eerste tentamen, toen nog in een gymzaal van de UvA. En ook de vele projecten die ik daar heb gedaan; PRET, Project de Zwart, PEC en Project Helpdesk.


Achteraf gezien was het vrij relaxed. Elke dag naar school, met veel vakantie en vrije dagen. En de dagen waren over het algemeen van 10:00 tot 15:00 en dat was nog lang. Liever hadden we dagen van 10:00 tot 11:00. En dan weer huiswaarts. En het meeste maakte je je nog zorgen of je wel genoeg punten had en of je je project wel zou halen. Voor de rest maakte het allemaal niet uit. Het leven was mooi. Nu draait het meer om werk-werk-werk en soms nog beetje vrije tijd.


Dat schoot allemaal door m’n hoofd toen ik daar even een kwartiertje op school rondliep. Ik ben nog niet van school af, maar wel bijna. Vrijwel al m’n vakken afgerond en al m’n projectpunten. Nu alleen nog afstudeerstage en dan ben ik verlost. Verlost van het verplicht studeren. Ja, vrijwillig studeren blijf je toch doen. Bewust of onbewust. Maar dan kan ik me lekker storten op alles wat ik leuk vind en wat ik wil leren. En hoef niets te leren omdat het geleerd moet worden. Eindelijk.


Maar was vanmiddag dus eventjes weemoedig. Totdat ik weer in de metro stond en aan andere dingen ging denken. Toen was de weemoedige stemming voorbij.