Weblogs. Ook wel blogs genoemd. Onzin. Dat is het. Las er vanochtend over in de trein. In het tijdschrift Rails ging het deze maand over internet. Een hoofdstuk werd er besteed aan weblogs. Voor mensen die niet bekend zijn met dit fenomeen: dit zijn sites/pagina’s waarop mensen schrijven over wat hun bezighoudt, wat ze meemaken (of niet) en nog meer van dit soort onzinnigheden. Ook heb je reisweblogs. Daarop schrijven mensen wat ze meemaken in het buitenland, hoe hun vakantiereis verloopt en wat er gebeurdt tijdens hun reizen. Dit doen ze zodat het thuisfront kan meegenieten van hun belevenissen. Daar kan ik nog wel een beetje inkomen, scheelt weer telefoon of postzegelkosten. Maar zo’n weblog is eigenlijk onzin. Zouden er mensen zijn die het leuk vinden om te lezen over de dingen die andere mensen meemaken? Eigenlijk is een weblog een soort openbaar dagboek. Soms een openbaar fotoboek, maar dat is dan een moblog :S Ik erger me er dood aan, aan dat stomme internet. Zouden ze moeten verbieden. Afschaffen. Weghalen. Afschermen voor de menigde, net zoals in China. Maar ja. Op het moment dat het er niet meer is, dan weet je pas wat je mist. Eigenlijk zouden ze wereldwijd internet een week moeten afsluiten. Zodat niemand nergens meer erop kan. Eens kijken hoe dat bevalt. Ik denk dat het heel erg tegenvalt. Iedereen is er zo gewend aan. En dan over de weblog nog even. Zonder weblog zou u dit hier ook niet lezen. Zou u weer twee minuten bespaard hebben en mij nog wel meer. 😛
