Een eiland in de oceaan van weblogs

Tag: xbox360 (pagina 1 van 4)

Ingame (2)

Ik ben breed. Heel breed en gespierd. En ik praat met een zware stem.

Waarom? Omdat ik stoer ben. En ik loop dan ook stoer met m’n – net zo stoere – maten door de ondergrondse grotten. In onze handen hebben we een geweer met daaronder een kettingzaag. Lekker grof. En stoer.

Deze grotten zijn de thuiswereld van de Locust; lelijke gedrochten welke de mensheid hebben aangevallen. En daarom zijn we nu met ze in oorlog. Logisch.

Ineens hoor ik geschreeuw en zie groep Locust grommend aankomen in de verte. Snel zoek ik dekking achter een rotsformatie en ik zie mijn vrienden hetzelfde doen. Ondanks dat we heel breed zijn, passen we nog wel achter de rotsen. De groep Locust begint te schieten en wij antwoorden – vriendelijk als we zijn – met hetzelfde.

De Locust zoeken ook dekking, maar wij doen het iets beter. We komen er alleen soms even uit om een schot te lossen, om daarna weer snel weg te duiken. Mijn vrienden zijn zelfs iets moediger dan ik. Ik blijf lekker zitten en gebruik vooral m’n sniperrifle om van een afstand de tegenstanders gelederen beetje bij beetje uit te dunnen.

Dat werkt perfect.

Vanaf een afstand aanleggen, richten, inzoomen en dan *pats* weer een monster een kopje kleiner (letterlijk). En dan weer snel terug in dekking om te herladen en het volgende slachtoffer uit te kiezen.

Dit voelt alsof ik in een rollercoaster zit, alsof het in een grote hollywood film is en ik ben de hoofdpersoon! En het gaat maar door. Na dit gevecht volgen er nog vele en na een paar uur rondzoeken in de grotten belanden we bij het paleis van de Locust Queen en rennen naar binnen.

Ik draai me om en roep tegen Lies: “Dit is het einde. Alleen de Queen nog en dan kom ik naar huis!”

Maar nee, het avontuur is niet afgelopen bij de Queen. Er volgt nog een heel hoofdstuk, nog meer actie, nog meer geschiet en geweld. En ondanks dat ik nog niet naar huis kan, vind ik het heerlijk. Ik ben een actieheld en ik maak m’n eigen verhaal.

gearsofwar2Gears of War 2

Ingame (1)

Ik ren hard, bouw momentum op, grijp me vast aan een hek, spring er atletisch overheen en vervolg mijn weg over het dak van de wolkenkrabber.

Ik laat me niet afleiden door de langsvliegende kogels en al helemaal niet door de hoogte. Ik doe dit namelijk dagelijks, ik ben een runner. Ik bezorg informatie welke van de overheid verborgen moet blijven. Zinloze informatie, maar dat maakt het rennen, springen, vallen en weer doorgaan niet minder leuk.

Dan nader ik de rand van het dak en spring naar het volgende dak. Maar helaas, de sprong beetje verkeerd ingeschat en grijp net mis. Ik zie de verdiepingen voorbij schieten terwijl ik de grond dichterbij zie komen. En toen werd het zwart voor m’n ogen.

Auch!

Enkele seconden later sta ik weer springlevend op het dak. Als een deja-vu sta ik op dezelfde plek als waar ik net verkeerd sprong. Ik besluit een iets langere aanloop te nemen en haal het nu wel. Met gemak. Ik rol om m’n momentum te behouden en vervolg sprintend mijn weg.

Voor me zie ik alweer het volgende obstakel opdoemen, een hek met prikkeldraad – hoe kom ik daar nou weer overheen?

mirrorsedgeMirror’s Edge

~ dit is het eerste deel van een serie belevenissen vanuit game-perspectief, binnenkort meer…

Mengelmoes

Heb alweer meer dan een week niks meer van me laten horen. Maar ik leef nog hoor. Het leven gaat gewoon door, zelfs nu ik hier in Dordt woon. Zal u hieronder even beetje bijpraten. En zal later wel dieper ingaan op een aantal zaken.

Afgelopen weekend was het Sinterklaasfeest bij Lies op d’r werk. Daar dus voor fotograaf gespeeld. Veel (heel veel) foto’s geschoten en was echt reuze gezellig. Kreeg meteen zelf weer de kriebels om te gaan Pieten 😛

De rest van vorige week was niet heel bijzonder. Beetje dozen uitpakken en tussendoor veel gegamed. Moest ook wel, nu al die najaars-toppers uitgekomen zijn. Had m’n verjaardagscentjes goed kunnen gebruiken en dus nu zelfs een viertal nieuwe games bij de Xbox liggen: Mirror’s Edge, Gears of War 2, Call of Duty:World at War en Left 4 Dead.

En dan kijken we ook weer vooruit. Met uiteraard de feestdagen, maar daarvoor eerst nog twee belangrijke verjaardagen (van Lies en van vriend Craggie), eventjes weekendje naar Madrid en ook nog eens m’n laatste must-have-game die uitkomt: Prince of Persia.

In Madrid gaan we op visite bij vrienden die een paar maanden geleden daarheen geverhuizerd zijn. Het is voor Lies de eerste keer vliegen, spannend! Ik heb al wel vaker gevlogen en heb er ook weer zin in. Weer lekker op Schiphol rondstruinen en dan nog een stukje vliegen. Is inmiddels alweer bijna een jaar geleden dat ik dat voor het laatst gedaan heb (Kopenhagen)

Al met al vermaken we ons prima dus. Met gamen, kijken van afleveringen van Avatar (helaas, nu afgelopen) of andere series en gewoon werken en samenwonen.

Gister’n

8:30 – ik word wakker gemaakt door Lies (incl vals gezang)

8:45 – ik rol uit bed en er wordt meteen aangebeld. “Een collectant,” volgens Lies. De collectant bleek een heerlijk ontbijtje te zijn met broodjes, eitje, jus d’orange, krentenbollen, verschillende kazen, verschillende vleeswaar, verschillende zoetwaren, yoghurtjes, bakjes gemengd fruit en nog heel veel meer.

9:00 – na 1,5 broodje zit ik al vol en we bewaren de rest voor de lunch.

9:30 – gedouched en alles wacht ik tot m’n moeder er is (die kon er zaterdag niet bijzijn, dus komt op m’n echte echte verjaardag)

9:45 – moeder belt dat er zoveel file staat, dat ze maar met de trein komt. ETA = 11:50… dus we hebben nog eventjes de tijd om af te wassen en stof te zuigen.

10:30 – na al het huishoudelijke gedoe nu eventjes tijd voor ontspanning: gamen! Call of Duty : World at War (ga hem maar COD5 noemen vanaf nu) staat op het programma. Om-en-om spelen we een potje.

11:50 – moeder komt aan op station.

12:00 – taart, thee, koffie, chocolade

13:30 – restant van ontbijt wordt aangebroken en wordt als lunch genuttigd

14:00 – we besluiten om eventjes Rotterdam in te gaan om de berg cadeaubonnen te gaan verzilveren bij de verschillende winkels daar

14:30 – treinen rijden (door een brand op de Moerdijkbrug) minder, dus moeten we stukje met de bus naar Dordt Centraal

14:45 – vanaf Dordt Centraal rijdt de trein gewoon naar Rotterdam

15:00 – Rotterdam Blaak, uitstappen!

17:15 – rondsjouwen en games gehaald in de Bijenkorf, Free Record Shop en DVDs gekocht bij Media Markt

17:30 – eventjes bijkomen in de V&D met een glas jus d’orange en een croissantje

18:00 – moeders op de intercity naar Almere gezet en wij met de stoptrein terug naar Dordrecht

19:00 – weer thuis, eten broodje shoarma terwijl we een van m’n Spiderman-DVD’s kijken (jaren ’90 animaties!)

20:00 – eventjes m’n nieuwe games ( Call of Duty 5, Mirror’s Edge en Gears of War 2 ) uitproberen

00:30 – eventjes werd toch wat later dan gedacht en nu gaan slapen

( tijden zijn geen exacte representatie van tijdsduur – meer ter aanduiding van dag-periode )

Dubbel lucky

Zo heb je niks. Zo heb je er twee.

Al sinds vorig jaar november speel ik Call of Duty 4 op m’n Xbox360. Voornamelijk tegen / samen met anderen online. Sinds een maand of twee doet ook Lies enthousiast mee. Begon eerder dit jaar dat ze mee wilde kijken en soms zelf vroeg of we even konden gaan schieten.

En nu is het soms zelfs eerst knokken om wie er mag spelen, voordat het ingame-schieten kan beginnen. Allebei redelijk verslaafd dus. Ondanks dat we al beiden totaal meer dan 3-4 dagen (per persoon) online hebben rondgelopen, krijgen we er maar geen genoeg van.

En nu komt er in november het vervolg. Niet gemaakt door dezelfde ontwikkelaars, maar wél met dezelfde multiplayer erin. Dus daar was ik best wel benieuwd naar.

Via de officiele COD-site had ik me aangemeld voor de beta-test. Hierbij kan je eerder het spel online spelen en kan de ontwikkelaar dmv feedback het spel verbeteren voordat hij in de winkels ligt en de grote massa het gaat spelen. Daar eigenlijk niks meer van gehoord – was beetje laat met aanmelden, dus had ook geen valse verwachtingen.

Toen gaf afgelopen week een nederlandse gamesite (InsideGamer) ook plekken weg voor de beta. En daar had ik wel geluk. Ik behoorde tot de eerste 50 mensen die reageerden en verdiende daarmee dus een plek in de beta – welke aanstaande vrijdag van start gaat.

Ik was helemaal blij en gelukkig. Beter kon deze week niet worden. Totdat ik vanochtend een mailtje kreeg, van de officiele COD-site. Dat ik een plek in de beta had gekregen.

Dus had ik vorige week nog niks. Nu heb ik ineens beschikking over twee beta-keys. En die beta is al bezig. Dus ik kan vanavond al beginnen met schieten in de Call of Duty: World at War Beta.

En even kijken, misschien dat ik mijn andere key weggeeft. Aan Lies of iemand anders die ook fanatiek COD-speler is.

Meeslepen

Al sinds het begin der tijden heb ik last van mijn zogenaamde enthousiasme syndroom.

Maar nu is het helemaal erg. Had twee weken geleden Brothers in Arms besteld. Keek ik helemaal naar uit, maar nadat ik hem had ontvangen bleek het niet mijn soort spel te zijn. Te langzaam, te tactisch, te niet-Skar-ish.

Dus op Marktplaats gezet om te verkopen. Simpel.

Na een paar mail wisselingen krijg ik een mailtje van iemand die vraagt of ik hem wil ruilen. Voor Battlefield:Bad Company. Dat spel was al uit sinds deze zomer, had er destijds wel naar gekeken, zelfs de demo gespeeld, maar toch was ik er nooit helemaal door gegrepen. Nu wel. Vond het een goede deal en we zetten de ruil in werking.

Maar door deze aanbieding werd ik ineens wel enthousiast voor Bad Company. Ineens ging ik alle video’s bekijken die er waren, alle reviews lezen en overal informatie opsnorren (mooi woord, opsnorren). Ik slurpte al deze informatie op en bekeek sommige videos wel 2-3-4-5 keer.

Maar de ruil verliep niet vlekkeloos. Mijn spel is wel bij die ander aangekomen, maar zijn spel is niet bij mij aangekomen. Elke dag ren ik naar de brievenbus, maar helaas… leeg. Begin steeds meer te vrezen dat ik me heb laten meeslepen door m’n enthousiasme en te snel heb gehandeld. Misschien ben ik wel opgelicht. Heb ik een spel verstuurd – in goed vertrouwen – en daar niks voor teruggekregen.

Maar ja. Heb mezelf nu wel helemaal gigantisch enthousiast gemaakt en daardoor rest mij maar een uitweg als ik mijn ruilspel nooit zal ontvangen: het spel zelf kopen.

Vond het alleen wel apart om te zien dat ik een week geleden wel eens de demo had gespeeld en het wel een aardig spel leek, maar niet overwoog om hem te kopen. En nu – nadat iemand me het spel aanbied – ik ineens helemaal wild in m’n hoofd ben en het spel moet kopen van mezelf.

Heel de wereld wacht

Gears of War 2, het vervolg op het immens populaire Gears of War (deel 1, inderdaad, goed geraden). Het moet beter, mooier en groter worden dan zijn voorganger.

Heel de wereld wacht erop. Nou ja, heel de hardcore-gamers-wereld. En dan ook nog eens alleen de Xbox360 bezitters. Heel de wereld. Maar ik niet.

Vond deel 1 leuk, maar merk dat ik vooral in de singleplayer veel lol heb beleefd. Daarna was het op multiplayer gebied wel eventjes leuk, maar dat was snel voorbij. De gameplay van bijvoorbeeld Call of Duty ligt mij toch beter. Lekker knallen, niet rennen en dekking zoeken en moeilijk doen en constant maar neergehaald worden.

Dus begin november (de 7e geloof ik) zal ik niet voor de winkel liggen te wachten. Denk dat ik nog eventjes een weekje langer wacht, dan is Call of Duty: World at War er. En die vind Lies ook leuk om te spelen – denk ik.

Of zal ik toch m’n centjes nog eventjes in m’n broekzak houden? We kijken nog wel even. Ben ook nog eens jarig en wie weet 😉

Dit laatste kwart-jaar komen er weer een aantal mooie spellen uit. Dus we zullen moeten kiezen. En dat is lastig.

http://www.youtube.com/watch?v=4XjHaXckAag

Werk en ontspanning

Het is weer eens tijd voor wat opvulling. Tijd stil en dan begin ik de druk van een blog weer te voelen. Dus dan voel ik me verplicht om te roepen waar ik mee bezig ben.

Zit sinds 1,5 week bij Lies in huis – in Dordrecht dus. Daar nu aan het thuiswerken voor m’n nieuwe baas, Pixelfarm. Gewoon ’s ochtends samen met Lies opstaan, ontbijten en dan achter de computer en aan de slag.

Bevalt wel. Maar ben nog steeds niet helemaal eruit wat ik wil. Dus vorige week donderdag bij een voorlichting geweest van de politie. Deze keer was het voor de opleiding Recherchekundig Master en het sprak mij heel erg aan. Dus daar gaan we wat meer informatie over verzamelen en dan zien we wel waar we uitkomen.

En naast al dit gewerk, is er ook ontspanning. We zijn weer helemaal into 24, nu met seizoen 5 begonnen. Daarnaast weer Avatar opgepakt en ik heb ook sinds een paar weken Greys Anatomy ontdekt. Dat dus allemaal tussendoor aan het kijken. En dan ook nog gamen.

Op de Xbox360 staat Call of Duty 4 nog steeds op de eerste plaats. Het wordt vrijwel dagelijks gespeeld. Ben ik het niet, dan is Lies wel aan het schieten. Jaja, mijn meisje is ook een gamer. Ze haalt me zelfs bijna in qua speeluren – en dat wil wat zeggen.

Daarnaast weer – sinds lange tijd – begonnen met Company of Heroes op de PC. Deze RTS meer dan twee jaar geleden ooit eens ontdekt (meerdere posts over geschreven en zelfs Paulsk daarmee geinspireerd) en nu weer eens uit de kast getrokken. Het blijft toch wel een heel sterk spel. Ben alweer helemaal verwikkeld in de singleplayer en dat zal nog wel een tijdje zo blijven.

En dan komen er eerdaags ook weer een aantal goede najaarsknallers uit. Zoals:

Brothers in Arms:Hells Highway: een must-buy, speelt zich af in Nederland (Eindhoven) gedurende Operation Marketgarden. Heb hem al gepreordered, dus die zullen we snel eens zien.

Prince of Persia: Een heel nieuw uiterlijk, cell-shaded en meer gefocussed op platform dan vechten. Ga dus zeker de demo proberen.

Need for Speed Undercover: Weer een race-game, maar dit keer weer oldskool met de politie achter je aan. Ook de demo maar eens kijken voordat ik iets besluit.

Call of Duty: World At War: ‘Opvolger’ van COD4, alleen nu weer tijdens WO2. Dit keer speelt het zich af in de Pacific – dus tegen de Japanners ipv tegen de Duiters. Ook maar eerst de demo bekijken, want weet niet of deze het niveau van COD4 kan halen.

Al met al dus genoeg te doen.

Enthousiast

Het zou vreemd zijn als ik eens niet enthousiast over iets ben. Elke keer is het wel weer wat anders. Ene moment is het een film, andere keer muziek, dan weer een gadget, maar meestal gaat het om een spel.

Deze keer ben ik helemaal enthousiast over het spel Geometry Wars: Retro Evolved 2

Eigenlijk is het heel simpel. Je stuurt met je linkerknuppel en je schiet met de rechter. En er proberen allemaal ‘vormpjes’ je schip aan te vallen. That’s it. Simpeler kan niet. Maar het ziet er ten eerste heel mooi uit en daarnaast is het nog eens fokking lastig om in leven te blijven. Je scherm wordt al snel een brij van prachtige vormen en een mix van kleurexplosies. Schitterend.

En met een zestal verschillende modes en daarnaast nog eens heel verslavende gameplay zeker een aanrader voor iedereen die een Xbox360 heeft.