Tag: the old hunters (pagina 1 van 1)

De afgelopen 3-4 uur ben ik bezig geweest om een boss te verslaan. Orphan of Kos heet hij en hij is f#cking annoying.

Hij is snel, slaat als een malle en ik ga constant dood. Heb al meerdere coop-partners versleten – weet al hun namen niet eens meer. Soms was ik binnen no-time dood, soms de partner.

Een keer haalden we het gewoon tot de boss nog maar 5% health had. Bijna dus. Maar niet helemaal.

Had zelfs een keer twee coop-partners. Tegelijk. Toen dacht ik dat we het wel even zouden doen – volgens mij dachten zij (m’n partners) dat ook. Want we speelden allemaal een beetje onvoorzichtig. En kwamen net tot de helft.

Dus tja. Nu wacht ik elke keer maar op een coop-partner, want zonder is al helemaal niet te doen. Ben al paar keer geholpen door dezelfde speler, genaamd Rylan Wenn. Hij komt ook steeds weer terug – dus dat is heel prettig. Helaas laat de coop functie van Bloodborne ook nog wat te wensen over. Het duurt steeds (heel) lang voordat er iemand gevonden wordt… en zelfs dus als we net al samen hebben gespeeld.

Maar ben er dus bijna (had uiteindelijk maar ff gezocht naar tips en dit is blijkbaar de laatste boss van de DLC). Vandaag ook Dark Souls 3 gekocht. Alvast, zodat als ik straks de Orphan heb verslagen EN de final boss van de main-game… dan kan ik verder (lees: opnieuw beginnen) in Dark Souls 3.

Maar ja. Eerst de boss maar verslaan. Ga niet opgeven zo vlak-vlak-vlak voor het einde. Zucht.

(61 uur en level 99)

Vanavond dook ik de grotten in. Om de hoek van de lamp stonden eerst een aantal vissers-huisjes op palen. Uiteraard liepen daar (genoeg) vijanden rond en ben ik meerdere keren dood gegaan. Soms door een speer-dragende zeepokken vijand, dan wel door een opgeroepen AI-hunter, dan wel door bliksem afgeschoten door een vijand met een staf, dan wel doordat ik van grote hoogte naar beneden flikkerde, dan wel door een frenzy-veroorzakende ogen-met-monden vijand. Kort gezegd, ik ging veelvuldig dood.

Maar ja, dat hoort bij het spel. Daar heb ik me inmiddels wel bij neergelegd. Maar ik verkende dus het vissers-dorp en kwam daarna bij een grot.

Daar binnen liepen ook weer veel vijanden. Ik verkende langzaam de stellages en de gangen. En wat ik net ook al beschreef, ik ging vaak dood, maar kwam elke keer weer stapje verder. En uiteindelijk kwam ik (uiteraard) weer bij een boss uit. Een of andere Orphan of Kos, een vent die uit een of andere grote placenta kroop en begon te zwaaien met z’n darmen alsof het een grote knuppel was. Heel bizar weer, maar ja, dat ben ik nu inmiddels ook wel gewend ^^

Heb alleen wel de Doll in de Hunters Dream per ongeluk gedood. Dat gebeurde terwijl ik enthousiast m’n wapens aan het uitproberen was. Hoop echt dat ze er straks weer vrolijk staat, want anders ben ik m’n upgrade-punt kwijt. Auch.

(57:45 uur gespeeld en level 98)

Ik begon m’n Bloodborne sessie met een lange wandeling naar een nieuw gebied. Een soort waterig stadje met – zo bleek wat later – allemaal schubbige, visachtige vijanden met speren en overal zeepokken.

Na een tijdje kwam ik bij een plein en daar zat een vervelend mannetje die paarse doodshoofd-wolken op me af liet vliegen. Gelukkig was hij met 1 hauw dood, want die doodshoofd-wolkjes waren een biatch voor m’n gezondheid.

Er liepen ook een paar grote neven van de speermannen rond. En ondanks hun grootte, waren ze water-vlug. Echt bizar. Werd meerdere keren van m’n sokken gebla… geslagen. Soms binnen 2 seconden nadat ik ze aanviel. Heb meerdere keren hardop zitten grinniken, omdat ik ze toch beetje onderschat had. Uiteindelijk besloot ik om de grote neef even te negeren en liep ik er maar snel voorbij, tja… wilde toch weten wat er verderop te zien was.

Daar (verderop) kwam ik nog paar speermannen tegen, vage vishonden
en toen weer (!) een grote neef – terwijl er ook weer zo’n paars doodshoofd verstuurder mannetje bij zat. De ultieme annoying mix aan vijanden.

Na paar keer besloot ik dat ik even verderop wilde kijken. Dus ik loodste de grote neef naar een hoek, kon daar via een klein gangetje lopen (waar die grote kerel niet achter me aan kon komen), toen weer omlopen en die paarse doodshoofd verstuurder killen en toen snel verder.

En daar om de hoek was al een nieuwe lamp. Dus ik was er mooi veilig langs geraakt.

(56 uur gespeeld en level 97)

Ik begon weer waar ik gister geëindigd was, onderaan het Laboratorium (bleek dus geen bibliotheek te zijn, maar een laboratorium).

Nu stonden de trappen anders, dus had ik weer andere ruimtes om te verkennen. Uiteindelijk vond ik een trap die leidde naar een grote deur. Achter die deur stonden de Living Failures – yup, weer een boss. Probeerde het een paar keer, maar had er al snel genoeg van. Dus ik rinkelde met m’n Beckoning Bell om hulp te vragen. En ik wachtte voor de deur van de boss.

Maar er kwam niemand. En na 10 minuten te hebben gewacht, besloot ik dat ik – nog één keer voor het slapen gaan – het zelf nog maar een keer ging proberen.

Geconcentreerd liep ik naar binnen en voordat ik het wist had ik ze verslagen. Puh, was eigenlijk niet eens zo lastig – als je maar oplette en niet te eager was. Rustig aan, op tijd weer afstand nemen en dan kom je er wel.

Daarna liep ik door de volgende grote deur en daar was nòg een boss, Lady Maria of the Astral Clocktower. En die was echt super pittig.
Had d’r 2-3 keer geprobeerd en toen maar hulp ingeroepen. Gelukkig kwam er snel iemand (een speler genaamd Howar_07) en samen hebben we d’r kunnen verslaan.

Maar poeh, ze was echt een taaie tante. In het begin was ze heel fel, maar kon ik nog wel wegduiken. Maar halverwege trok ze allerlei verschillende aanvallen uit de kast, van wervelwinden tot grote bloed-zweep-zwaard-uithalen. Was echt een pittig gevecht, maar uiteindelijk hebben we d’r verslagen. Ik heel blij.

En nu is het inmiddels alweer 23:40, dus tijd om naar bed te gaan.

(55u gespeeld en level 96)

Gisteravond ging ik verder in de DLC. De vorige keer dat ik een boss verslagen en was toen gestopt.

Ik besloot eerst om de nieuwe wapens even uit te proberen, zodat ik duidelijk kon voelen welk wapen het fijnste aanvoelde. Na een paar te hebben geprobeerd (terwijl ik in coop andere spelers hielp), had ik genoeg insight verzameld en kon ik m’n favoriete wapen voor de laatste keer upgraden (naar +10 dus).

Toen weer verder in de DLC.

Ik begon onderaan een lange donkere trap naar boven. Bovenaan liepen twee bewakers in een donkere gang en uiteindelijk kwam ik 2 hunters tegen bij een altaar. Na 2 pogingen versloeg ik ze en kon ik naar de volgende lamp.

Daar liep ik een grote open trappenhuis/zaal binnen, deed me heel erg denken aan een oude bibliotheek. Er liepen blob-hoofd-mensen rond, die ik met 2 meppen dood had… maar andersom goldt ongeveer hetzelfde – 2-3 fanatieke meppen en m’n health was nagenoeg weg. Dus snel toeslaan, was het defies.

Na een paar trappen te hebben gelopen kwam ik helemaal in de top aan en kon ik de trappen verschuiven. Toen opende weer nieuwe mogelijkheden. En dus ook weer nieuwe vijanden.

Uiteindelijk kwam ik bij een hunter, die ik op een haar na (!) versloeg… maar daarna toch zelf het loodje legde.

Volgende keer beter.

(53:45u en level 93)