Een eiland in de oceaan van weblogs

Tag: Games (pagina 1 van 7)

Ingame (2)

Ik ben breed. Heel breed en gespierd. En ik praat met een zware stem.

Waarom? Omdat ik stoer ben. En ik loop dan ook stoer met m’n – net zo stoere – maten door de ondergrondse grotten. In onze handen hebben we een geweer met daaronder een kettingzaag. Lekker grof. En stoer.

Deze grotten zijn de thuiswereld van de Locust; lelijke gedrochten welke de mensheid hebben aangevallen. En daarom zijn we nu met ze in oorlog. Logisch.

Ineens hoor ik geschreeuw en zie groep Locust grommend aankomen in de verte. Snel zoek ik dekking achter een rotsformatie en ik zie mijn vrienden hetzelfde doen. Ondanks dat we heel breed zijn, passen we nog wel achter de rotsen. De groep Locust begint te schieten en wij antwoorden – vriendelijk als we zijn – met hetzelfde.

De Locust zoeken ook dekking, maar wij doen het iets beter. We komen er alleen soms even uit om een schot te lossen, om daarna weer snel weg te duiken. Mijn vrienden zijn zelfs iets moediger dan ik. Ik blijf lekker zitten en gebruik vooral m’n sniperrifle om van een afstand de tegenstanders gelederen beetje bij beetje uit te dunnen.

Dat werkt perfect.

Vanaf een afstand aanleggen, richten, inzoomen en dan *pats* weer een monster een kopje kleiner (letterlijk). En dan weer snel terug in dekking om te herladen en het volgende slachtoffer uit te kiezen.

Dit voelt alsof ik in een rollercoaster zit, alsof het in een grote hollywood film is en ik ben de hoofdpersoon! En het gaat maar door. Na dit gevecht volgen er nog vele en na een paar uur rondzoeken in de grotten belanden we bij het paleis van de Locust Queen en rennen naar binnen.

Ik draai me om en roep tegen Lies: “Dit is het einde. Alleen de Queen nog en dan kom ik naar huis!”

Maar nee, het avontuur is niet afgelopen bij de Queen. Er volgt nog een heel hoofdstuk, nog meer actie, nog meer geschiet en geweld. En ondanks dat ik nog niet naar huis kan, vind ik het heerlijk. Ik ben een actieheld en ik maak m’n eigen verhaal.

gearsofwar2Gears of War 2

Ingame (1)

Ik ren hard, bouw momentum op, grijp me vast aan een hek, spring er atletisch overheen en vervolg mijn weg over het dak van de wolkenkrabber.

Ik laat me niet afleiden door de langsvliegende kogels en al helemaal niet door de hoogte. Ik doe dit namelijk dagelijks, ik ben een runner. Ik bezorg informatie welke van de overheid verborgen moet blijven. Zinloze informatie, maar dat maakt het rennen, springen, vallen en weer doorgaan niet minder leuk.

Dan nader ik de rand van het dak en spring naar het volgende dak. Maar helaas, de sprong beetje verkeerd ingeschat en grijp net mis. Ik zie de verdiepingen voorbij schieten terwijl ik de grond dichterbij zie komen. En toen werd het zwart voor m’n ogen.

Auch!

Enkele seconden later sta ik weer springlevend op het dak. Als een deja-vu sta ik op dezelfde plek als waar ik net verkeerd sprong. Ik besluit een iets langere aanloop te nemen en haal het nu wel. Met gemak. Ik rol om m’n momentum te behouden en vervolg sprintend mijn weg.

Voor me zie ik alweer het volgende obstakel opdoemen, een hek met prikkeldraad – hoe kom ik daar nou weer overheen?

mirrorsedgeMirror’s Edge

~ dit is het eerste deel van een serie belevenissen vanuit game-perspectief, binnenkort meer…

Mengelmoes

Heb alweer meer dan een week niks meer van me laten horen. Maar ik leef nog hoor. Het leven gaat gewoon door, zelfs nu ik hier in Dordt woon. Zal u hieronder even beetje bijpraten. En zal later wel dieper ingaan op een aantal zaken.

Afgelopen weekend was het Sinterklaasfeest bij Lies op d’r werk. Daar dus voor fotograaf gespeeld. Veel (heel veel) foto’s geschoten en was echt reuze gezellig. Kreeg meteen zelf weer de kriebels om te gaan Pieten 😛

De rest van vorige week was niet heel bijzonder. Beetje dozen uitpakken en tussendoor veel gegamed. Moest ook wel, nu al die najaars-toppers uitgekomen zijn. Had m’n verjaardagscentjes goed kunnen gebruiken en dus nu zelfs een viertal nieuwe games bij de Xbox liggen: Mirror’s Edge, Gears of War 2, Call of Duty:World at War en Left 4 Dead.

En dan kijken we ook weer vooruit. Met uiteraard de feestdagen, maar daarvoor eerst nog twee belangrijke verjaardagen (van Lies en van vriend Craggie), eventjes weekendje naar Madrid en ook nog eens m’n laatste must-have-game die uitkomt: Prince of Persia.

In Madrid gaan we op visite bij vrienden die een paar maanden geleden daarheen geverhuizerd zijn. Het is voor Lies de eerste keer vliegen, spannend! Ik heb al wel vaker gevlogen en heb er ook weer zin in. Weer lekker op Schiphol rondstruinen en dan nog een stukje vliegen. Is inmiddels alweer bijna een jaar geleden dat ik dat voor het laatst gedaan heb (Kopenhagen)

Al met al vermaken we ons prima dus. Met gamen, kijken van afleveringen van Avatar (helaas, nu afgelopen) of andere series en gewoon werken en samenwonen.

Gister’n

8:30 – ik word wakker gemaakt door Lies (incl vals gezang)

8:45 – ik rol uit bed en er wordt meteen aangebeld. “Een collectant,” volgens Lies. De collectant bleek een heerlijk ontbijtje te zijn met broodjes, eitje, jus d’orange, krentenbollen, verschillende kazen, verschillende vleeswaar, verschillende zoetwaren, yoghurtjes, bakjes gemengd fruit en nog heel veel meer.

9:00 – na 1,5 broodje zit ik al vol en we bewaren de rest voor de lunch.

9:30 – gedouched en alles wacht ik tot m’n moeder er is (die kon er zaterdag niet bijzijn, dus komt op m’n echte echte verjaardag)

9:45 – moeder belt dat er zoveel file staat, dat ze maar met de trein komt. ETA = 11:50… dus we hebben nog eventjes de tijd om af te wassen en stof te zuigen.

10:30 – na al het huishoudelijke gedoe nu eventjes tijd voor ontspanning: gamen! Call of Duty : World at War (ga hem maar COD5 noemen vanaf nu) staat op het programma. Om-en-om spelen we een potje.

11:50 – moeder komt aan op station.

12:00 – taart, thee, koffie, chocolade

13:30 – restant van ontbijt wordt aangebroken en wordt als lunch genuttigd

14:00 – we besluiten om eventjes Rotterdam in te gaan om de berg cadeaubonnen te gaan verzilveren bij de verschillende winkels daar

14:30 – treinen rijden (door een brand op de Moerdijkbrug) minder, dus moeten we stukje met de bus naar Dordt Centraal

14:45 – vanaf Dordt Centraal rijdt de trein gewoon naar Rotterdam

15:00 – Rotterdam Blaak, uitstappen!

17:15 – rondsjouwen en games gehaald in de Bijenkorf, Free Record Shop en DVDs gekocht bij Media Markt

17:30 – eventjes bijkomen in de V&D met een glas jus d’orange en een croissantje

18:00 – moeders op de intercity naar Almere gezet en wij met de stoptrein terug naar Dordrecht

19:00 – weer thuis, eten broodje shoarma terwijl we een van m’n Spiderman-DVD’s kijken (jaren ’90 animaties!)

20:00 – eventjes m’n nieuwe games ( Call of Duty 5, Mirror’s Edge en Gears of War 2 ) uitproberen

00:30 – eventjes werd toch wat later dan gedacht en nu gaan slapen

( tijden zijn geen exacte representatie van tijdsduur – meer ter aanduiding van dag-periode )

Veel te veel van het goede

Eind het van jaar is altijd een waar paradijs voor gamers. De uitgevers willen meeprofiteren van de feestdagen en de cadeau-rush en pushen hun spellen zo dat ze uitkomen net voor de feestdagen. Dat is altijd super fijn, maar ook weer heel lastig.

Vorig jaar was het al bomvol met goede games. Zo was er Halo3, The Orange Box, Call of Duty 4, Assassins Creed en nog meer anderen. En dit jaar wordt het misschien nog wel gekker.

Mijn verlanglijstje stroomt over van de games en eigenlijk heb ik dus zo’n 5 á 6 must-buy games. Worden dure maanden dus. Misschien moet ik het maar beetje spreiden?

Zeker:
Call of Duty : World at War

Fabel 2

Mirrors Edge

Prince of Persia
http://www.youtube.com/watch?v=I_DyZPGznAE&fmt=18

Misschien:
Gears of War 2

Need for Speed : Undercover

Vol weekend

Het afgelopen weekend was een lang weekend. Had donderdagmiddag en vrijdag vrijgenomen van m’n werk en had dus totaal bijna 4 dagen vrij. Heerlijk.

Donderdag ’s avonds met vriend Craggie naar RocknRolla geweest. Hele gave film van de maker van Snatch. Hebben lekker zitten lachen en was dus een geslaagde avond.

Toen vrijdag kwam m’n neef Rick hierheen. Ergens begin van de middag was hij hier en toen hebben we – met een paar tussenposen om te eten en boodschappen te doen – gegamed tot 3:00 (’s nachts ja). Lekker veel verschillende games gedaan en ons dus uitstekend vermaakt.

De favorieten van de dag:

http://www.youtube.com/watch?v=FheKrjwAMGI&fmt=18
Castle Crashers


Geometry Wars 2

De volgende ochtend vertrok mijn neef en maakte plaats voor de volgende gast: Mirella, een vriendin van Lies – uit Spanje. Daar dus heel de rest van zaterdag en zondag mee gekletst en gehangen. Zaterdags heeft zij voor ons gekookt (stampot andijvie, echt super lekker) en zondags heb ik gekookt (patat gehaald bij de snackbar). En toen ging ze weer een halte verder, naar een andere vriendin.

Al met al dus een druk weekend, vol visite en bezigheden, maar ook super gezellig. En nu is de week alweer begonnen en ben ik over een kleine 2 weken alweer jarig 😀

Same old sh*t

Heb eigenlijk niet zoveel te melden.

Zit inmiddels alweer vijf weken in Dordrecht, omringt door drie katten en Liessie. Bevalt nog steeds prima, vermaken ons goed. Sinds paar dagen de nieuwe beta van Call of Duty 5 aan het uitproberen. Ik moest er even aan wennen en denk ook dat Call of Duty 4 m’n favoriet blijft. Maar deze heeft toch ook wel weer aantal leuke nieuwigheidjes. Lies blijft bij COD4, ze vind COD5 maar niks.

Voor de rest lekker ’s avonds even gamen, tv kijken of onze dosis 24 bijspijkeren.

Dit weekend was ik eigenlijk van plan om bij wat vrienden langs te gaan in Almere, maar helaas – moest onverwacht werken. Een spoedklus. Dus gister tot 22:00 zitten werken en vandaag ook weer. Terwijl het zondag is!

Voor de rest weinig nieuws te melden. Over een maandje ben ik jarig – en gaan dat waarschijnlijk ook hier in Dordrecht vieren. En dan is het alweer bijna sinterklaas, gaan we naar Spanje voor een weekend en dan kerst en oud&nieuw. Gaat snel.

Maar nu eerst, even gamen.

Dubbel lucky

Zo heb je niks. Zo heb je er twee.

Al sinds vorig jaar november speel ik Call of Duty 4 op m’n Xbox360. Voornamelijk tegen / samen met anderen online. Sinds een maand of twee doet ook Lies enthousiast mee. Begon eerder dit jaar dat ze mee wilde kijken en soms zelf vroeg of we even konden gaan schieten.

En nu is het soms zelfs eerst knokken om wie er mag spelen, voordat het ingame-schieten kan beginnen. Allebei redelijk verslaafd dus. Ondanks dat we al beiden totaal meer dan 3-4 dagen (per persoon) online hebben rondgelopen, krijgen we er maar geen genoeg van.

En nu komt er in november het vervolg. Niet gemaakt door dezelfde ontwikkelaars, maar wél met dezelfde multiplayer erin. Dus daar was ik best wel benieuwd naar.

Via de officiele COD-site had ik me aangemeld voor de beta-test. Hierbij kan je eerder het spel online spelen en kan de ontwikkelaar dmv feedback het spel verbeteren voordat hij in de winkels ligt en de grote massa het gaat spelen. Daar eigenlijk niks meer van gehoord – was beetje laat met aanmelden, dus had ook geen valse verwachtingen.

Toen gaf afgelopen week een nederlandse gamesite (InsideGamer) ook plekken weg voor de beta. En daar had ik wel geluk. Ik behoorde tot de eerste 50 mensen die reageerden en verdiende daarmee dus een plek in de beta – welke aanstaande vrijdag van start gaat.

Ik was helemaal blij en gelukkig. Beter kon deze week niet worden. Totdat ik vanochtend een mailtje kreeg, van de officiele COD-site. Dat ik een plek in de beta had gekregen.

Dus had ik vorige week nog niks. Nu heb ik ineens beschikking over twee beta-keys. En die beta is al bezig. Dus ik kan vanavond al beginnen met schieten in de Call of Duty: World at War Beta.

En even kijken, misschien dat ik mijn andere key weggeeft. Aan Lies of iemand anders die ook fanatiek COD-speler is.

Meeslepen

Al sinds het begin der tijden heb ik last van mijn zogenaamde enthousiasme syndroom.

Maar nu is het helemaal erg. Had twee weken geleden Brothers in Arms besteld. Keek ik helemaal naar uit, maar nadat ik hem had ontvangen bleek het niet mijn soort spel te zijn. Te langzaam, te tactisch, te niet-Skar-ish.

Dus op Marktplaats gezet om te verkopen. Simpel.

Na een paar mail wisselingen krijg ik een mailtje van iemand die vraagt of ik hem wil ruilen. Voor Battlefield:Bad Company. Dat spel was al uit sinds deze zomer, had er destijds wel naar gekeken, zelfs de demo gespeeld, maar toch was ik er nooit helemaal door gegrepen. Nu wel. Vond het een goede deal en we zetten de ruil in werking.

Maar door deze aanbieding werd ik ineens wel enthousiast voor Bad Company. Ineens ging ik alle video’s bekijken die er waren, alle reviews lezen en overal informatie opsnorren (mooi woord, opsnorren). Ik slurpte al deze informatie op en bekeek sommige videos wel 2-3-4-5 keer.

Maar de ruil verliep niet vlekkeloos. Mijn spel is wel bij die ander aangekomen, maar zijn spel is niet bij mij aangekomen. Elke dag ren ik naar de brievenbus, maar helaas… leeg. Begin steeds meer te vrezen dat ik me heb laten meeslepen door m’n enthousiasme en te snel heb gehandeld. Misschien ben ik wel opgelicht. Heb ik een spel verstuurd – in goed vertrouwen – en daar niks voor teruggekregen.

Maar ja. Heb mezelf nu wel helemaal gigantisch enthousiast gemaakt en daardoor rest mij maar een uitweg als ik mijn ruilspel nooit zal ontvangen: het spel zelf kopen.

Vond het alleen wel apart om te zien dat ik een week geleden wel eens de demo had gespeeld en het wel een aardig spel leek, maar niet overwoog om hem te kopen. En nu – nadat iemand me het spel aanbied – ik ineens helemaal wild in m’n hoofd ben en het spel moet kopen van mezelf.