Afgelopen maandag besloot ik om Arkham Horror The Card Game te bestellen. De webwinkel die het spel aanbod, had zelfs de service om ’s avonds het direct (zonder extra kosten) te komen langsbrengen. Dus ik had maandagavond al direct het spel op de tafel liggen.
Na eerst alle 234 kaarten te hebben voorzien van een sleeve, kon het spel beginnen. Het eerste scenario koos ik ervoor om met Roland, een ex-FBI agent, te spelen. Ik leerde langzaam de verschillende fases van het spel, vond een aantal aanwijzingen en al snel kon ik door naar de kelder. Daar werd ik direct aangevallen door een gigantische IJsgeest (Icy Ghoul) en de volgende ronde door nòg een Ghoul … en toen was ik dood.
En vanavond deed ik een tweede poging. Ik hoopte dat ik deze keer iets minder krachtige vijanden zou aantreffen, zodat ik wel iets verder kon komen. Ik ging eerst naar de zolder, vond daar een aantal aanwijzingen en toen door naar de kelder. Nadat ik genoeg aanwijzingen had gevonden, kon ik verder naar het volgende hoofdstuk.
Daar kwam er direct een grote Ghoul Priest op m’n huid zitten. En aangezien ik ervoor al wat schade had opgelopen, moest ik hem snel uitschakelen. Dit mislukte helaas en ik werd wederom gedood.
Maar ik had de smaak te pakken en besloot direct nog een potje te gaan doen. Deze keer zou ik het voorzichtiger spelen, iets meer voorbereiden, want nu wist ik precies wanneer die grote Ghoul Priest zou opduiken – al voelde dat ook wel een bèètje als valsspelen.
En dus begon ik vol goede moed wederom aan het eerste scenario. Ik liep rustiger door de kamers, bereidde me iets meer voor, gebruikte iets meer hulpmiddelen. En toen uiteindelijk de Ghoul Priest het spel binnenkwam, had ik nog maar 1 damage (en 1 horror) en ook nog eens hele goede hulpmiddelen om hem genoeg schade te kunnen doen.
Dus hij kwam binnen, ik vocht twee keer met hem en hij was verslagen. Simpel en klaar. Dat was vlug.
En toen was ik klaar om het volgende scenario te gaan beginnen. Volgende week een keer, hoop ik. Want dit spel is heel gaaf!
