Ik had het geprobeerd, wat anders te spelen. Battlefield 1 beviel niet en dacht dus eigenlijk klaar te zijn met First Person Shooters… maar gister in een opwelling TitanFall2 gekocht.
Die stond al een paar maanden op m’n verlanglijstje, maar ik had steeds andere spellen om te spelen. Nu wil ik nog zeker wel verder met Nioh, maar was eventjes toe aan iets anders.
Gisteravond vroeg ik me toch na een tijdje toch wel een beetje af of ik geen fout had gemaakt met m’n aankoop. Had een beetje hetzelfde gevoel als vorig jaar zomer met Doom en Overwatch. Het speelde wel leuk, maar was niet wow-gaaf-kannietstoppen.
Misschien dat het ook wel beetje door de eerste levels komt. Het begint allemaal kalmpjes. Je springt wat hier-en-daar, je schiet wat hier-en-daar en kabbelt rustig voort.
Vanavond besloot ik om eerst ff de difficulty een tandje hoger te zetten (van regular naar hard). Vond het allemaal maar makkelijk en niet heel bijster uitdagend. En dat merkte ik. Ging daarna vaker dood en moest gebieden/gevechten vaker overnieuw doen. Qua levellayout is het allemaal niet zo spannend. Er valt weinig (lees: nagenoeg niks) te doen naast het gebaande pad. De levels zijn best wel (heel leeg) en het is allemaal niet zo spannend.
Gelukkig maken ze dat goed door de gameplay in de levels wèl uitdagend en verrassend te maken. Zo moest ik vanavond door een level lopen die constant wijzigde van layout, was een grote fabriekslijn en moest soms langs zijkanten van platen rennen. Was best gaaf… en op het eind stond alles zijwaarts. Huizen, auto’s, bomen, grasvelden… alles hing zijwaarts. Was heel disorïenterend, heel bizar.
Het volgende level was in een oud onderzoekslaboratorium en had ook z’n eigen ding. Dit level ging het erom dat je kon switchen in tijd. Al snel kreeg je een device waarmee je kon switchen – op dezelfde plek – tussen het heden en het verleden. Dus soms vocht je in het vroeger met mensen en switchde je naar het heden om geen vijanden te hebben… of soms had je in beide tijdslijnen vijanden, dus was het even iets meer aanpoten.
En als laatste level die ik speelde moest ik op zoek naar een ander device waarmee ik grote turbines aan/uit moest zetten. Iets minder spectaculair, maar best leuk.
En na al het singleplayer geweld even de multiplayer ingedoken. Had daar ooit ergens (geloof september vorig jaar) al eens een beta van gespeeld en toen de conclusie getrokken dat het wel geinig was, maar that’s it. Nu speelde het wel lekker en moest me uiteindelijk weer naar bed slepen.
