De laatste tijd probeer ik wat vaker ‘oude’ games weer op te pakken, zodat ik eens wat openstaande game-threads kan sluiten. Eindjes afsluiten om weer ruimte te maken voor nieuwe games.
Dus ik was ergens een tijdje geleden weer begonnen met Limbo. Ooit al eens stukje gespeeld (op de PC), maar toen niet meer verder gegaan. En later weer op de PS4 begonnen en stuk verder gekomen. Maar had hem nog niet uitgespeeld. Vorige week – geloof ik – dus maar weer verder gespeeld. Paar stukjes gedaan en toen van het weekend nog wat gespeeld. En nu gisteravond weer verder.
Had besloten dat als ik Limbo klaar had, dan mocht ik (van mezelf) een nieuwe game kopen – als ik dat wilde. Dus beetje puzzelen en beetje zoeken. En een half uur later was ik klaar. Had het einde gehaald. Done. Uhm, ok. Dat was snel – ik hoefde uiteindelijk dus nog maar paar puzzels te doen en toen had ik het uitgespeeld.
Het was nice, niet mind-blowing, maar heb me zeker wel vermaakt.
Na Limbo nog even Dark Souls (1) op m’n laptop opgestart. Ik begon weer bij de Firelink Shrine. M’n laatste keer was ik geeindigd bij een kerkhof met twee skeleten waar ik lastig voorbij kwam. Nu besloot ik een andere kant op te lopen en blijkbaar was dat de way to go – want daar kwam ik eenvoudige vijandjes tegen en beklom ik langzaam een hoge trap, kwam bij een muur en versloeg daar steeds meer ‘gewone’ mannetjes. Sommige met een bijl, sommige met een zwaard, later kwamen er nog schilden en speren bij. En nog later begonnen ze met vuur-potten te gooien.
Al met al kreeg ik steeds meer het Dark Souls gevoel, ik levelde paar keer, kwam weer bij een bonfire en verkende langzaam de wereld. Uiteindelijk liep ik ook wel beetje te prutsen, maar heb wel de boel verkend. En toen was het eigenlijk alweer tijd om te stoppen. Andere keer weer verder.
En (uiteraard) for the record: [01:07 uur gespeeld en level 9]
