Vanavond begon ik een nieuw avontuur. Ja, ik ben nog bezig met The Witcher 3, maar het kan me eigenlijk niet zo boeien. Weet niet wat het is, maar als ik terugkijk op m’n speelsessies dat ik The Witcher speelde, dan zie ik alleen maar verhaal, gesprekken, keuzes en vooral veel dom vechten. Ik leer niks, ik word niet beter, ik onderga/doorloop gewoon het verhaal. En dat voelt suf. 

En ik wacht (lees: hoop) bij The Witcher nog steeds op een zelfde soort questline als met de Bloody Baron, maar dat blijft nog beetje uit. Ik doorloop de mainstory en doe allemaal suffe klusjes. Geen hol aan, maar toch blijf ik het doen. 

En als ik dan terugdenk aan de game-hilights van vorig jaar, dan denk ik vooral aan m’n Bloodborne en Dark Souls 3 avonturen. Geweldig en waarschijnlijk omdat ik constant verder kwam, mezelf steeds weer  overwon en beter werd. Mastery heet dat, hoorde ik laatst ergens. 

En dat gevoel mis ik. En nee, dat hoef ik niet bij elk spel te hebben, maar als de gameplay beetje tammetjes is en er niet echt iets is wat me kan blijven boeien, dan kom ik niet makkelijk terug in een spel. 

Dus (nogmaals) ik begon vanavond met een nieuw avontuur; Dark Souls (1). De eerste van de serie (mits je Demon Souls niet meerekend). Alleen heb ik die alleen maar op m’n PC, dus ik moest hem daar even aan de praat krijgen. Al eens eerder geprobeerd, maar dat faalde. Vanavond opnieuw geprobeerd en dat slaagde verbazingwekkend eenvoudig. Ik kan nu dus met een controller Dark Souls 1 spelen op m’n laptop. Heel fijn. 

Heb dus even het eerste stukje doorlopen. Ik werd wakker in een kerker, ik versloeg een eerste start-boss, ik liep een beetje door de gangen te dwalen, werd omver gekegeld door een bowlder (verrassing!) en kwam uiteindelijk bij de Firelink Shrine. 

Daar kon ik upgraden (naar level 7, als ik het me goed herinner) en toen verder. Een klein stukje verder vond ik een paar kisten met wat goodies erin. En toen kwam ik bij een kerkhof met twee skeletten. En daar ga ik nu al 3-4-5 keer dood. En toen had ik even geen zin meer.

Nog even The Stanley Parable opnieuw begonnen – maar had eigenlijk het idee dat ik in 1 keer de True Ending kreeg. Want ik kwam meteen bij de credits en bij allemaal behind-the-scenes en unused voice-over samples… Voelde wel gek, want het was m’n eerste speelsessie (sinds ik hem 1-2 jaar geleden ooit eens gespeeld heb). 

Maar ok. Voornamelijk nu weer zin om Dark Souls verder te verkennen. Moet wel weer ff inkomen, maar nu al meer zin erin dan in The Witcher 3 ^^