Gisteravond was er weer een gamenight. Dan spreken we met een aantal vrienden af bij iemand thuis en spelen dan games terwijl we slap ouwehoeren. Deze keer was het bij Mathijs thuis.

Na het eten en de kids op bed te hebben gelegd, vertrok ik naar Mathijs. Met in de auto onze slaapkamer-tv, m’n PS4, m’n laptop, 2 controllers en een shitload aan kabels.

Bij Mathijs speelden we eerst wat Battlefield 1, maar aangezien ik zijn game niet kon joinen, speelden we eventjes apart en zijn toen maar iets gaan spelen wat we met z’n allen kunnen doen.

Eerst Alienation, deze topdown shooter speelde lekker, maar was door de vele effecten beetje onoverzichtelijk. Met 4 spelers verloren we constant onszelf en na 1,5 uur wilden we toch iets anders gaan doen.

Sport Friends was het volgende. We speelden alle verschillende minigames, sommige wat langer dan anderen. Vooral iets met Super Pole . . .  was weer lachen. En het was ook wel even leuk, maar toch was dit ook niet wat we zochten. Dit kwam ook omdat we wisten dat het volgende spel op ons lag te wachten…

Tricky Towers. Een spel waarin je met Tetris-blokjes een toren bouwt of puzzels oplost, maar wel in combinatie met zwaartekracht. Dus je toren moet stabiel zijn en niet omflikkeren.

En dat laatste gebeurde veelvuldig. TT hebben we uuuren gespeeld, beetje zelfs tegen onze verwachtingen in. We speelden en speelden, totdat we ons rond 1:30 (!) los konden trekken. Als dat niet gelukt was, denk ik dat we nog wel paar uur (!) hadden doorgespeeld.

Het is zo simpel, maar daardoor dus ook zo toegankelijk en leuk om te spelen. Elk potje begint ieder weer met een schone lei en gelijke kansen. Enige invloed is of je hetzelf verprutst. Heerlijk. Iedereen zat constant in zichzelf te mompelen, opmerkingen te maken en binnensmonds (of iets harder) te vloeken (of hardop te lachen) als het niet lukte.

En wanneer iemand af was, werd er heel cooperatief meegedacht met de anderen. Overal hoorde je steeds opmerkingen van “probeer hem links ertussen te doen” of “draai-draai-draai en daar past hij precies naast”.

Nog een leuk aspect was dat hoewel het competitief was, iedereen toch ook heel collegiaal was en vol bewondering als iemand een hoog aantal blokjes wist te plaatsen. Al-met-al was het een perfect party-game. Super gelachen en gezellig.