Gisteravond samen naar het theater geweest – naar de omdenken-show over lastige kinderen (lees: opvoeden en je rol als ouder).
Was heel erg leuk. Hebben super gelachen en op een aantal punten werden we flink aan het denken gezet.
In een aantal punten zag ik veel raakvlakken met wat ik (1,5 jaar geleden) op m’n NLP-training geleerd heb.
De grootste les: vanaf nu zullen we onze kinderen niet meer proberen te leiden in het leven als een gids, maar begeleiden en ondersteunen als een sherpa.
Vond de metafoor heel erg passend. Niet als doel hebben om je kinderen de weg te wijzen cq de route te bepalen die ze moeten lopen. Maar ze te begeleiden op hun eigen gekozen weg.
