Gisteravond weer wat tijd in Dark Souls 3 gestopt. Kan deze site wel bijna hernoemen naar ‘Rakso – voor al uw Dark Souls avonturen’ ^^
Maar ging dus weer verder in de Catacombs of Carthus.

Moest (lees: wilde) eerst m’n verloren souls terugpakken, die lagen nog op de trap op me te wachten.

Dus weer rustig en kalm op weg, beetje bij beetje de vijanden verslaan en uiteindelijk m’n souls gepakt. Toen kon ik weer verder de boel verkennen.

Onderaan de trap waren weer meer gangetjes, met skeletten die paarse bollen gooiden en de nog pittigere vijanden met gewaden en rode ogen. Deze rode-ogen-assassins vielen heel (heel!) snel en hard aan. Een moment niet opletten en je zag weer het You Died scherm (wat me uiteraard meerdere keren gebeurde).

Tegelijkertijd had ik besloten om ook eens andere soorten wapens te gaan proberen, naast m’n trouwe, sterke, gelevelde long sword. Uiteindelijk ook een speer en een mace gaan gebruiken.
De speer werkt heel fijn in de nauwe gangetjes, want hij al z’n aanvallen zijn variaties op naar voren steken.
En de mace – kwam ik na lang lang gebruik achter – is ideaal voor tegen de rode-ogen-assassins. Elke slag gooit ze op hun rug, waardoor ze niet meer zo frantic kunnen rondspringen.

Maar ik verkende dus de catacomben, kwam steeds een klein stukje verder, ging vaak dood, maar kwam uiteindelijk bij weer een bonfire. Had die daar helemaal niet verwacht, maar hij was heel erg welkom.

Ik trok verder door de gangetjes, kwam bij skeletten versmolten met een karrewiel (bizar grappig), er landde een soort vage blob-dingen op m’n hoofd, ik versloeg ratten en kwam weer bij een rode-ogen-assassin.

Sidenote: Ik had tot die tijd het vrij rustig aan gedaan, was wel paar keer gekilled maar had elke keer weer keurig m’n souls op kunnen rapen en had dus inmiddels een nette buit van 5000+ souls.

Had toen ook nog niet ontdekt dat de mace zo goed werkte, dus waren de gevechten tegen de rode-ogen-assassins nog vrij intens. Deze verloor ik dus, tesamen met de gespaarde 5000+ souls. Had er inmiddels 11.000 nodig om te kunnen levelen, dus deze hoeveelheid wilde ik vanzelfsprekend graag terug.

Dus ik liep weer langzaam en voorzichtig richting de plek waar ik m’n souls verloren had. Ik besloot om de langere weg te nemen, omdat ik dan nog even wat meer enemies kon killen (en dus totaal meer souls zou hebben). Liep alleen direct tegen 2 rode-ogen-assassins aan. In de vorige run had ik ze kunnen ontwijken, nu zag een mij en kwam op me afrennen. En terwijl ik met hem stond te vechten, kwam de ander er ook nog eens vrolijk bij. Ik raakte (bijna) een beetje in paniek, want als ik nu gekilled zou worden, dan zou ik de 5000+ souls verliezen. Dus toen ik nog maar een fractie van m’n health had, vluchtte ik terug richting de bonfire. Een van de assassins werd gekilled door een grote bal, dus hoefde er nog maar 1 te verslaan. Snel een health potion genomen en toen hem verslagen.

Pfiew! Gelukkig! Het lastigste nu gehad, nu kon ik eenvoudig naar m’n souls lopen. Ik liep verder en kwam weer bij de skeletten versmolten met karrewielen en begon weer te grinniken. De vorige keer dat ik ze zag, moest ik ook grinniken en versloeg ik ze heel eenvoudig.

Deze keer verliep het net iets anders… ik sprong namelijk naar beneden en landde precies tussen alle 4 de skeletten. De vorige keer versloeg ik ze een-voor-een en was het dus heel behapbaar. Nu kwamen ze alle 4 (of misschien waren het er zelfs wel 5 of 6) tegelijk (!) op me afrollen/rennen en hakken… en was ik dus binnen no-time ingesloten… en dood.

Neeeeee! Ik vervloekte m’n eigen ongeduldigheid en moest – iets later – toch ook wel weer beetje lachen. Dit soort scenario’s maken dit spel zo bijzonder ^^

Na even wat bezinning, maar weer verder de boel gaan verkennen. Kwam nog een paar rode-ogers tegen, liep over een brug en er kwam een legioen skeletten achter me aan en uiteindelijk kwam ik bij een (freaky) boss.

En toen was het weer tijd om naar bed te gaan.

Ohja, had tussendoor ook nog even via een lift in het kasteel (begingebied) een mannetje verslagen en kan dus nu – wanneer ik maar wil – andermans games invaden. Heb het nog nooit gedaan en vraag me af of het iets voor mij is.

(20 uur en level 41 inmiddels)