Afgelopen week weer een avondje samen met vriend M. The Division gespeeld. Was wel eventjes gezellig, maar we hadden – vond ik achteraf – net zo goed een heel ander spel kunnen spelen. Ging me uiteindelijk meer om het samen-spelen, dan om The Division.
M’n conclusie was dan uiteindelijk ook dat ik nu écht klaar ben met The Division. Ik heb meerdere missies gespeeld, allerlei verschillende side-quests gedaan, maar uiteindelijk – als ik erop terugkijk – zie ik allemaal dezelfde gameplay. Je duikt achter cover, schiet op enemies, waarvan sommige wat meer health hebben dan anderen en uiteindelijk kan je weer verder.
Ja, er waren verschillende omgevingen. Maar eigenlijk zijn die ook – omdat het allemaal in New York is – heel erg uitwisselbaar.
Denk gewoon dat ik beetje klaar ben met easy casual games.
Misschien ben ik wel beetje veranderd na het spelen van The Witness en Bloodborne. The Witness heeft me een keer bestraft, toen ik de oplossing voor een puzzel heb opgezocht, doordat ik daarna het gevoel had dat ik de oplossing niet zelf had verdiend. Daarna ben ik constant blijven doorbikkelen, soms zelfs meerdere dagen, totdat ik de oplossing had gevonden.
En met Bloodborne heb ik hetzelfde. Ik heb al een aantal keer gehad dat ik dacht ‘Laat ik even op internet opzoeken hoe/wat/waar’. En uiteindelijk vind ik dan zelf de oplossing en het gevoel van overwinning is echt zo geweldig. Dat gevoel had ik nooit gekregen als ik de oplossing had opgezocht.
Vanavond speelde ik Bloodborne samen met Lies. Tenminste, Lies zat te haken op de bank en keek met een half oog mee. En ik vertelde vrolijk over hoe het spel werkte, dat ik nu al een paar dagen van dezelfde stellage afdonderde, op zoek naar de juiste weg. En terwijl ik dat aan het vertellen was, probeerde ik het 5-6-7 keer, ging 5-6-7 keer dood… en de 8e (ofzo) keer haal ik de bodem van de put en dwaal een beetje door het labyrint die er beneden verborgen ligt. Uiteindelijk maak ik Lies (een beetje) deelgenoot in m’n avonturen en dat is toch wel heel erg leuk.
Voelt toch een beetje alsof we het samen aan het spelen waren. En dat was leuk.
