Afgelopen maandag was m’n laatste werkdak bij m’n oude werkgever (dpdk). En aanstaande vrijdag is m’n eerste werkdag bij m’n nieuwe (Zicht).

Dus ik heb een paar dagen vrij. Vakantie. Verlof. En aangezien Tobias dinsdags altijd bij z’n oma is, had ik gister lekker een dagje voor mezelf. Lies was werken. Tobias naar z’n oma. En ik? Ik ging naar de bioscoop. Overdag. In m’n eentje. Het is echt al jaren geleden dat ik dat voor het laatst gedaan had, maar hoe heerlijk voelde het. Eventjes lekker alleen iets doen.

Ik besloot om naar de nieuwe film van Quentin Tarantino te gaan, Django Unchained. En sjezus, wat is dat een goede film. Uiteraard viel dat al te verwachten, aangezien Quentin Tarantino de schrijver en registeur is. Maar het verhaal is heel gaaf, de dialogen zijn (weer) geweldig. Gaat soms helemaal nergens over, maar geeft toch veel meer diepte dan een standaard actiefilm. Nog een pluspunt was Christoph Waltz. Heb in Inglorious Basterds vreselijk veel van zijn karakter (en acteerkwaliteiten) genoten. Dus ik was zeer opgetogen dat hij ook in deze film weer een mooie sprekende rol had. Daarnaast zijn de andere karakters in Django Unchained ook geweldig goed geschreven. Zelfs de kleine rolletjes hebben iets moois unieks. Heerlijk.

Ik heb zelfs zo erg genoten van Django Unchained, dat ik nu al weet dat ik de DVD ga kopen. Dit is gewoon een film die je in je collectie moet hebben. En hopelijk is er dan een soort van extended versie, zodat er nog meer geweldige scenes bijzitten. De film duurde 2 uur en 45 minuten, maar heb me geen moment verveeld. Hij had nog best langer mogen duren.

Kortom: Django Unchained is awesome en deze moet je gewoon gaan kijken! Misschien dat ik nog wel een keer terug ga naar de bios om hem nogmaals te kijken.