Eindelijk! Vaste grond onder m’n voet.

Eerst stond ik zielig alleen en verlaten op de vloer in een flatje in Almere. Ik was vergeten.

Was waarschijnlijk niet belangrijk? De Xbox360 werd meer dan een half jaar geleden al meeverhuisd. En 3 weken geleden gingen de computer, stereo en bureaustoel ook mee. Maar ik werd achtergelaten. Vergeten.

Tot afgelopen weekend. Eindelijk kwamen ze terug voor mij. En met een plastic zak over m’n kop werd ik meegenomen – zogenaamd om me te beschermen tegen de regen.

Ondanks dat ik niet zoveel zag, had ik wel door dat ik een paar uur op de vloer van de trein moest staan. Tussen de smerige schoenen en andere rommel op de vloer. Mét m’n plastic zak nog steeds over m’n kop. Leek wel een gevangene!

Na wat voelde als een levensreis werd ik weer opgetild (aan m’n nek!) en door de regen gedragen.

Toen eindelijk die zak van m’n kop gehaald werd, was mijn uitzicht heel anders. Ik sta nu – weer in al mijn glorie – te schijnen op een bureau in Dordrecht.

Afgelopen weken was Skar te druk met z’n gewerk, z’n gegame en alles daar omheen. Te druk om hier te posten en te druk om mij op te komen halen.

En nu sta ik hier dan. Krijg kopjes van harige monsters en ik doe keurig mijn werk als erom gevraagd wordt.

Ik ben weer blij, want ik ben weer bij mijn baasje – Skar.

Hoop dat hij net zo blij is als ik met hem.

~ lampje