Het weekend was weer een samenraapsel van leuke dingen. We gingen uiteten met de familie, we vierden de verjaardag van Eva (vriendin van Craggie) en zondag ging ik samen met vriend Craggie en broeder Jaz voetballen. Au.
Tegen een uurtje of 11 heel decadent met de auto naar het voetbalgebeuren gereden. Het was een sportcourt gerealiseerd door de Johan Cruijf Foundation. Er waren dus veel verschillende soorten veldjes. Naast een tennisbaan, jeu-de-boulesbaan en een basketbalveld draaide het voornamelijk om voetbal. Er was dus een redelijk groot veld met kunstgras, een kleinere met asfalt en nog een aantal echt kleine veldjes voor het 1-tegen-1 voetballen. Echt bijna kooitjes waarin je speelde, echt heel gaaf.
Na eerst te hebben gespeeld op het asfalt-veld, gingen we 1-tegen-1 doen. En toen we daar bijna helemaal kapot waren ook nog even partijtje tegen jochies van een jaar of 9-10 jaar oud.
Al-met-al was het heel kewl om lekker twee uurtjes te voetballen. Maar we merken wel dat we het helemaal niet meer gewend zijn. Vroeger (10+ jaar geleden) voetbalden we elke dag, de hele dag door en we gingen pas weer naar huis als het donker werd en je de bal niet meer kon zien. Nu voetballen we totdat we onze voeten, knieen, benen en alles gaan voelen en niet meer normaal kunnen lopen.
Dus daar zaten we dan. Helemaal kreupel en murw gevoetbald en alles deed pijn. En zoals verwacht strompel ik vandaag rond op m’n werk, m’n lijf barstens vol spierpijn.
Ach ja. Had het er wel voor over… was wel weer vanouds gezellig en gaaf. Gaan we dus zeker snel weer eens doen, maar dan skaten ofzo 😛
