Het leven van een gamer gaat niet altijd over rozen. Meestal wel, maar soms zit het een beetje tegen. Zoals deze week.
Sinds ik eind april GTA4 binnen heb, ben ik 60% van m’n gametijd door Liberty City aan het rondracen, missies aan het doen en het verhaal aan het doorlopen. De 30% van m’n tijd gaat naar het online spelen van Call of Duty 4 – vaak op speciaal verzoek van Liesbeth, “zullen we nog even schieten?” – en de resterende 10% is het spelen van demo’s (zoals de fantastische demo van GRID) en andere race-spellen samen met vriend Craggie.
In het weekend gaat de Xbox vaak ook mee naar Dordrecht. Een heel gezeul; Xbox, controller, voedingadapter, spellen. Allemaal in de doos en de doos weer in de tas met kleding, hardloopspullen en leesvoer (voor onderweg).
Gelukkig heeft Lies een mooie HD televisie, dus daarmee zien de spellen er allemaal veel scherper en gedetailleerder uit. Veel meer kleur en 32101 keer mooier dan op dat prut-tv’tje bij mij thuis. Voordeel is ook dat er voor beide tv’s andere bekabeling nodig is, dus die hoef ik niet constant mee te nemen. Geen gepruts achterin de tv… gewoon Xbox neerzetten, kabeltjes erin pluggen en we kunnen weer knallen.
De laatste tijd gaan er eigenlijk maar twee spellen mee naar Dordt: GTA4 en Call of Duty 4. GTA4 is om even lekker singleplayer spelen, even weer missies doen en beetje verder komen in het verhaal. En dan ’s avonds nog eventjes paar potjes schieten met COD4.
Alleen deze week zal ik weinig van Liberty City zien. Heb namelijk – toen ik afgelopen maandag m’n spullen inpakte – de spellen bij Liesbeth laten liggen. Gelukkig zat COD4 nog in de Xbox, maar GTA4 ligt dus nog keurig in het hoesje op de tafel in Dordrecht.
Deze week zal ik m’n dosis GTA4 dus moeten missen. Geen Niko, geen verhaal, geen gegame tot diep in de nacht. Of het moet Call of Duty 4 zijn… mmm… dat kan natuurlijk ook 😉
Komt wel goed. Maar deze week gaat m’n leven als gamer dus even iets minder over rozen.
