Een eiland in de oceaan van weblogs

En alweer hebbes

Jaja. Precies een week later dan de eerste hebbes, kreeg ik gisteravond het juiste scherm. Deze keer geen widescreen, maar gewoon 19″ plat scherm. Met een supersnelle responstijd (2ms, voor de nerds) en daarmee dus het ultieme gamescherm.

Een super mooi scherm dus, niks kapot (zover ik heb kunnen ontdekken) en ben dus nu super happy. Meteen ff uitgetest met gamen en dat werkte dus super vloeiend (geen last van vertraging/ghosting).

Het ophalen van het scherm is eigenlijk nog een verhaal op zich. Het scherm werd bezorgd, maar ik was niet thuis. Dus zou het een andere keer opnieuw bezorgd worden of ik kon hem ’s avonds (tot 21:00) ergens bij een woonhuis hier in Almere.

Dus nadat ik gebeld had dat ik hem zou komen ophalen, snel even wat gegeten en daarna in de auto gesprongen. Had van te voren het adres opgezocht, dus had het zo gevonden – dacht ik.

Nadat ik drie keer had aangebeld en er nog steeds geen reactie kwam, begon ik toch te twijfelen. Keek nog even goed op het briefje en zag dat ik in de verkeerde wijk stond te bellen. Moest in de keiwierde zijn en ik stond in de kimwierde. Scheelt 1 letter, maar scheelde iets van 2-3 km hemelsbreed.

Snel weer in de auto gesprongen, de juiste wijk en nummer opgezocht en uiteindelijk m’n monitor toch goed kunnen afhalen.

Voelde me achteraf behoorlijk stom dat ik op het verkeerde adres had staan aanbellen. Wat nou als er wel was open gedaan?

“Goedenavond, ik kom een pakketje afhalen.”
“Een pakketje? Afhalen? Hier?”
“Uhm ja. Ik had gebeld en u zou het klaarleggen?”
“Nee hoor. Ik weet van niks. Moet u wel hier zijn?”
“Ja, dit is toch de kimwierde?”
“Ja, dat klopt”
“Nou, kijk… (pak m’n briefje erbij)… hier staat toch dat ik op de kimwie…. oh… nee, er staat keiwierde… sorry. Goedenavond”
“Nou lekker dan…. “

Zoiets zou het gesprek verlopen zijn. Maar gelukkig is me dat bespaard gebleven. En m’n nieuwe monitor rulez.