Een eiland in de oceaan van weblogs

Avondje uit

Gisteravond was het hardlopen afgelast door de grote regenval. Toen besloten om naar de film te gaan. Er draaiden een aantal goede films: SinCity, Madagaskar, Batman Begins en War of the Worlds. Uiteindelijk voor de laatste gekozen en – om meteen maar to-the-point te komen – hij was mwa (= redelijk / half-half)

De film startte – door de grote drukte gisteravond – al een kwartier later dan geplanned, maar we konden ons goed vermaken met flauwe grappen (waren behoorlijk melig) en onze popcorn. De film zelf begon vrij sterk, vrij diepzinnig en spannend. Het verhaal bouwde ook redelijk goed op, je ging je steeds meer afvragen hoe ze zich ooit uit de benarde situatie konden redden. En toen werd het ineens bagger en was de film afgelopen. :S

De film bouwt dus anderhalf uur de spanning goed op en gooit dan in tien minuten tijd de hele spanningsboog weer weg. Was dus echt eigenlijk een teleurstelling hoe de film eindigde. Maar gebeurd wel vaker. Er zijn wel meer films die een goed verhaal hebben, goede spanning, maar dit niet weten vol te houden of af te ronden in het einde. En dat is jammer.

Het grappige vind ik wel dat dit dus een remake op een remake op een remake was ofzo. Als je zoekt bij Google naar War of the Worlds vind je op de eerste pagina alleen maar recensies van de film uit 1953. En het verhaal is dus weer gebaseerd op een hoorspel wat weer gebaseerd is op een boek van H.G. Wells. (als ik het allemaal beetje zo snel goed begrepen heb). De zogenaamde ‘Tripods’ zie je dus ook overal – dan wel steeds anders vormgegeven – terug 😀

Vond het dus over het algemeen wel een goede film, maar denk dat je hem beter kan huren.