Een eiland in de oceaan van weblogs

ziet The Butterfly Effect

Gisteravond was weer eens een ‘hangdagje’. De rest van de week heb ik altijd wat te doen. Maandag zwemmen, dinsdag hardlopen, donderdag hardlopen en vrijdag begint het weekend. Woensdag is dus een mooie dag om zelf in te vullen. Meestal betekend dat lekker op de bank hangen, beetje tv of serietje kijken en soms is woensdag een knutseldag; beetje flashen, beetje programmeren, beetje iets-anders-doen.
Maar gister heb ik samen met Craggie en Jasper (m’n kleine broertje van 21)
‘The Butterfly Effect’
gekeken.

Had van vriend Tigi al veel goeds over deze film gehoord en wilde het dus zelf aanschouwen. Dat bleek een goede keuze, want het was een kewle film. Het verhaal gaat over een gozer die tijdens z’n jeugd black-outs heeft, maar er later achter komt dat hij terug kan in de tijd. Dus dan gaat hij proberen z’n fouten uit het verleden goed te maken. Maar hij komt er uiteindelijk achter dat elke kleine wijziging grote gevolgen heeft. Hier was dus de chaostheory van toepassing. Heel interessant om dit te lezen 😛

The flapping of a single butterfly’s wing today produces a tiny change in the state of the atmosphere. Over a period of time, what the atmosphere actually does diverges from what it would have done.
So, in a month’s time, a tornado that would have devastated the Indonesian coast doesn’t happen. Or maybe one that wasn’t going to happen, does.

(Ian Stewart, Does God Play Dice? The Mathematics of Chaos, pg. 141)

Ik vond het een mooi opgezette film en laat je duidelijk stil staan bij de vraag die iedereen wel eens door z’n hoofd schiet: “wat nou als ik toen dit of dat had gedaan?”. Terugkijken op beslissingen heeft geen zin. Dat werd nu wel duidelijk. 😀

M’n oma had een spreuk die hier heel erg op van toepassing is en die ik iedereen wil meegeven:

Op bepaalde momenten in je leven kom je op een punt dat je een beslissing moet nemen. Denk daar goed over na, neem dan een besluit en kijk nooit meer om