Gisteravond was ik een zwemmer, een ninja, een huurling en een basketballer.
Eerst weer m’n wekelijkse zwemles. Ging lekker, maar kramp in je grote teen bij een sprintje is alleen wat minder 😛
Daarna ben ik – ondanks mijn verkrampte teen – begonnen als ninja. Ik sloop – na het leren van al mijn vaardigheden – door schaduwrijke gangetjes vol met ‘bad-guys’ en vervulde mijn ninja-missies. Maar eigenlijk had ik hier al vrij snel genoeg, al dat stille gesluip was beetje eentoning, ik wilde actie.
Dus werd ik huurling. In Korea. Daar knapte allerlei klusjes op, voor wie dan ook. Zolang ze me maar konden betalen vond ik het prima. Zo moest ik een krat met wapens van de Chinezen stelen voor de Mafia, heb een aantal hoge legerfunctionarissen opgepakt voor allerlei partijen, heb ik voedsel naar een dorp gebracht voor de VN en nog andere smerige klusjes. Toen ik voor de derde keer KIA was (KIA = Killed In Action) besloot ik om weer een ander beroep te kiezen.
En ik werd basketballer. Op professioneel niveau, maar dan op de straat. En daar stond ik dan, samen met m’n team. Als lange, donkere, gespierde basketballer schudde ik de truukjes uit m’n mouw – eigenlijk deed ik ze met m’n duim, maar dat klinkt zo vreemd – en ik sprong en dribbelde het hele veld rond.
Overspelen, terugspelen, truuk, truuk, truuk, nog gavere truuk en dan schieten. En ik won, en won en won en verloor en verloor en verloor nog een keer. Dat had nog uren zo door kunnen gaan, maar gelukkig wierp ik een blik op de klok en zag dat het alweer voorbij 1 uur ’s nachts was. Tijd om naar bedje te gaan, want moest de volgende ochtend gewoon weer naar m’n werk, vroeg op dus.
Toen maar m’n PS2 uitgezet en gaan slapen. Vanavond lekker hardlopen met Craggie, maar daarna duik ik waarschijnlijk weer even het huurlingen-leven in. Beviel me prima 😛
